Haarlem

Dinsdag 28 oktober hield de SP Haarlem haar vierde politieke café.

Het thema was dit keer: Het plakkende pluche: vasthouden aan idealen of draaien met de neo-liberalen?

Onze gasten waren Tuur Elzinga, lid van de Eerste Kamer voor de SP; SP wethouder Laurens Ivens uit Amsterdam en fractievoorzitter Frits Garretsen van de SP Haarlem.

De avond werd geopend met een vurig pleidooi van Aleksan Matevosyan, die pleitte voor een herziening van het zorgverzekeringsstelsel en de hypotheekrente-aftrek. Punten die bij de SP inderdaad ook hoog in het
vaandel staan.

Vervolgens werden de drie gasten, allen immers verkozen volksvertegenwoordigers, gevraagd naar de dilemma’s waar ze in hun dagelijks werk mee te maken krijgen.
Uitnodigingen voor borrels, etentjes, de noodzaak in
een coalitie samen te werken met partijen die onze standpunten niet delen.

Vasthouden aan je eigen morele kompas is daarbij van het grootste belang.
Macht willen hebben om de macht heeft anderen partijen in grote problemen gemaakt en zorgt voor draaiende politici die door hun eigen achterban niet meer worden vertrouwd.

De voorstellen van de SP moeten natuurlijk niet alleen getuigen van onze idealen, maar ook juridisch haalbaar en financieel betaalbaar zijn.
Als partij willen we niet alleen vanaf de zijlijn lopen roeptoeteren wat we vinden, maar dat koppelen aan haalbare, redelijke en sociale wetten en regels.

Dat de politici daarbij door lobbyisten worden benaderd, en leuke aanbiedingen krijgen, hoort erbij.
Maar: wees waakzaam.
De receptie of borrel waarvoor je wordt uitgenodigd moet direct gerelateerd zijn aan je doel als politicus. Dus: een broodje eten met een directeur van een maatschappelijke organisatie of andere partij kan best, mits aan tafel de relevante onderwerpen besproken worden.
Laurens Ivens gaf de meest aansprekende voorbeelden door aan te geven dat de auto met chauffeur die hem tot beschikking staat, echt alleen wordt ingezet als hij als wethouder in functie de noodzaak ziet.
En die leuke kaarten voor de skybox in de Arena: toch maar niet.
Net niet relevant genoeg.